|
Παλαίτυπα |
έτος 1691 Βιβλιοθήκη Μονής Παντοκράτορος (αρ. 433) Βενετία, Ν. Σάρος |
|
|
Βιβλίον ιστορικόν περιέχον εν συνόψει διαφόρους και εξόχους ιστορίας. Αρχόμενον από κτίσεως Κόσμου, μέχρι της αλώσεως της Κωνσταντινουπόλεως, κ(αι) επέκεινα. Συλλεχθέν μεν εκ διαφόρων ακριβών Ιστοριών, κ(αι) εις την κοινήν γλώσσαν μεταγλωττισθέν παρά του Ιερωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας Κυρίου Δωροθέου. Έτι δε και περί των νυν γεγονότων πολέμων κ(αι) Βασιλέων, και Πριγγίπων των παρά τοις άλλοις μη όντων, σύντομος διήγησις αυτώ προστεθείσα. Περιέχον και πίνακα πλουσιώτατον πάντων των αξιομνημονεύτων πραγμάτων. Επιμελεία κ(αι) διορθώσει Γεωργίου Μαϊώτου του Ιεροδιακόνου εκ Κυδωνίας της Κρήτης. Και αφιερωθέν τω εντιμοτάτω, κ(αι) ευγενεστάτω Κυρίω Κυρίω Δομινίκω τω Κώθωνι. Ενετίησιν. 1691. Παρά Νικολάω τω Σάρω. Con Licenza de Superiori, e Privilegio. 20,5 εκ. - φ. [23] + σ. 560 + [1]. - Στις σ. (3-4): Νικόλαος Σάρος τω εντιμοτάτω Και ευγενεστάτω Κυρίω Κυρίω Δομινίκω τω Κώθωνι. - Στις σ. (5-8): ο Απόστολος Τζηγαράς Πάσι τοις ευσεβέσι και ορθοδόξοις. - Στο τέλος υπάρχει τυπογραφικό σήμα. Οι Χρονογραφίες ήσαν περισσότερο λαϊκά αναγνώσματα παρά ιστορικά έργα. Αναδημοσιευόμενες προσαρμόζονταν χρονολογικά, με προσθήκη πληροφοριών για πρόσφατα ιστορικά συμβάντα, από τους επιμελητές των επανεκδόσεων. Ο Χρονογράφος του Δωροθέου (η ιστορική έρευνα αμφισβήτησε την πατρότητα του έργου) λέγεται ότι γράφτηκε με προτροπή του Ζώτου, «το επίκλην Τζιγαρά» (που καταταγόταν από τα Ιωάννινα), γαμβρού του ηγεμόνος της Μολδαβίας. Το έργο ανατυπωνόταν, με προσθήκες νέες, μέχρι σχεδόν την Επανάσταση του '21. Μαρτυρούνται περίπου 25 εκδόσεις του, που κάποιες δεν έχουν ακόμη επιβεβαιωθεί με εύρεση αντιτύπου. Η παρούσα έκδοση σχεδόν ελάνθανε (βλ. περ. Ο Μνήμων, τ. 8, 1980-81, σ. 343-5) κι αυτό είναι το πρώτο ακέραιο αντίτυπό της που βρέθηκε. | |
Βιβλιογραφία: Παπαδόπουλος 1986, αρ. 481α | ||
Θ.Ι.Π. | ||
Κατάλογος εκθεμάτων Μονής Παντοκράτορος 17ος αιώνας |
Reference address : https://elpenor.org/athos/gr/g218ev10.asp