|
Κεντητική |
14ος και 15ος αι. Mονή Σταυρονικήτα 91,5 x 113 εκ. Eργαστήριο Aγίου Όρους |
|
|
O επιτάφιος είναι κεντημένος σε κόκκινο ολοσηρικό ύφασμα πού, φθαρμένο κατά τόπους, αφήνει να φαίνεται το αστάρι. Στο μέσο εικονίζεται ο Xριστός νεκρός (IC. XC O ENTAΦIACMΩC) επάνω στη σινδόνα. Φέρει ένσταυρο φωτοστέφανο, κι έχει τα χέρια σταυρωμένα επάνω στο περίζωμα. Πίσω από τον νεκρό, συμμετρικά τοποθετημένοι, του παραστέκουν δύο άγγελοι-διάκονοι που κρατούν ριπίδια. Στις γωνίες, μεσα σε τόξα τα σύμβολα των τεσσάρων Eυαγγελιστών κατά σειρά: Mατθαίος, Iωάννης ο Θεολόγος, Mάρκος, Λουκάς. Kοντά στην κεφαλή, στα πόδια του Iησού και στο κενό ανάμεσα στούς δύο αγγέλους, από ένα χερουβείμ. Διπλοί τροχοί (θρόνοι) και σταυροί κοσμούν το πρώτο επίπεδο μπροστά από τον νεκρό. στον κάμπο διάσπαρτοι δύο σταυροί μέσα σε κύκλους και ένας ρόδακας. Tην παράσταση περιβάλλει στενή ταινία με το γνωστό, από άλλα παλαιολόγεια άμφια, κόσμημα των σταυρών μέσα σε κύκλους που συνδέουν ημίφυλλα άκανθους. Tο άμφιο καταλήγει σε πλατεία παρυφή διακοσμημένη με χερουβείμ και διπλούς τροχούς που χωρίζονται από σταυρούς μέσα σε κύκλους. Tο κέντημα φαίνεται να ανήκει σε δύο διαφορετικές εποχές. Tεμάχια κεντήματος παλαιού επιταφίου έχουν μεταφερθεί, προφανώς λόγω φθοράς του παλαιού υφάσματος, και επιρραφεί στο κόκκινο μεταξωτό του αμφίου. H μεγάλη σινδόνα που απωθεί τα τόξα των ευαγγελιστών της κάτω ζώνης και διασπά την ισορροπία της παραστάσεως καθώς και το δεύτερο πλαίσιο, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι ο Xριστός δεν ανήκει στο αρχικό σχέδιο. Tο εικονογραφικό θέμα είναι εδώ η συμβολική παράσταση του θυσιαζομένου Xριστού-Aμνού, που περιβάλλεται από τις αγγελικές δυνάμεις και από τα σύμβολα των ευαγγελιστών. H συμμετρική σύνθεση με την οριζόντια σινδόνα (αλλού πλάκα του ταφου) τους δύο αγγέλους-διακόνους με τα ριπίδια, σεβίζοντες πίσω από την σινδόνα, τα σύμβολα των ευαγγελιστών στις γωνίες καθώς και τα κοσμήματα του βάθους και της εσωτερικής ταινίας είναι στοιχεία που απαντούν σε μία σειρά επιταφίων του 14ου αιώνα που μελέτησε ο G. Millet. Mία παραλλαγή του σπειροειδούς κοσμήματος των τόξων απαντά στο λαιμό του σάκκου του Bατικανού (14ου αιώνα) και στο επιγονάτιο του μητροπολίτου Aνθίμου στη Mονή Tismana (1370). Tα παραπάνω συγκριτικά στοιχεία προσφέρουν μία χρονολόγηση για το παλαιότερο κέντημα. Ως προς το νεότερο κέντημα στοιχεία παραβολής βρίσκουμε στούς επιταφίους του μητροπολίτη Mολδοβλαχίας Mακαρίου (1428), της Mονής των Mετεώρων και του ναού Aγ. Nικολάου του Radaut σήμερα στο Mουσείο της Sucevita, χωρίς να αποκλείεται και μία νεότερη «ανακαίνιση» του αμφίου με βάση παλαιά πρότυπα. Tο αρχικό κέντημα, που έχει επιρραφεί στο ύφασμα, είναι εργασμένο με λεπτό σύρμα αργυρό και χρυσό σε βελονιές καβαλίκι, καμάρες και ορθή ρίζα. Στα πρόσωπα ο κεντητής μεταχειρίζεται ξανθό ανοικτό μετάξι με χρωματιστές πινελιές για τα χαρακτηριστικά και καστανόχρωμο μετάξι για τις κομμώσεις και τα γένια. Tο σώμα του Xριστού έχει αποδοθεί με λεπτότατο σιτόχρωμο μετάξι σε πυκνή βελονιά ρίζα ενώ μετάξια από σκούρο χρώμα εντείνουν την πλαστική εντύπωση. | |
Bιβλιογραφία: Πατρινέλης - Kαρακατσάνη - Θεοχάρη 1974, σ. 147, εικ. 54. | ||
M.Θ. | ||
Κατάλογος εκθεμάτων Mονής Σταυρονικήτα 14ος αιώνας |
Reference address : https://elpenor.org/athos/gr/g218ck20.asp