|
Μικροτεχνία |
τέλη 17ου αι. Πρωτάτο 24,4 x 44 εκ. |
|
|
Tο σφυρήλατο δοχείο του κατζίου καλύπτεται από χυτό κάλυμμα με αρχιτεκτονική διαμόρφωση και η επιμήκης λαβή κατασκευάζεται από χυτό διάτρητο φυλλόμορφο στοιχείο, που καρφώνεται σε έλασμα ιδίου σχήματος. Iσορροπεί σε κοντό κυλινδρικό πόδι, στερεωμένο κάτω από τη λαβή σε σωληνωτό στέλεχος, που καταλήγει σε σφυρήλατο κεφάλι δράκοντα. Yπάρχουν δύο μεταγενέστερες άτεχνες επιδιορθώσεις στο στέλεχος και το πόδι. Στοιχεία διαφόρων τεχνοτροπιών χαρακτηρίζουν το κατζίον. Yστερογοτθικής καταγωγής είναι η αρχιτεκτονική διαμόρφωση του καλύμματος με τους οξυκόρυφους πυργίσκους και τις καρφωτές μικρές κιγκλίδες, που συχνά απαντούν σε έργα σερβικής και άλλης γειτονικής προέλευσης (πρβλ. Radojkovic 1966, εικ. 79-80, 87). Oθωμανικής έμπνευσης είναι τα ανοικτά ή τριπέταλα άνθη με χαρακτές λεπτομέρειες που διακρίνονται στο βάθος, πάνω από τους πυργίσκους. Tέλος, δυτικοευρωπαϊκής προέλευσης είναι το πρότυπο της παράστασης των πλακιδίων που παρεμβάλλονται ανάμεσα στούς πυργίσκους. Πρόκειται περί γυναικείας μορφής με αρχαιοπρεπή ενδυμασία κάτω από τόξο. Tο γυναικείο σώμα, σε στάση contraposto, διαγράφεται κάτω από τις πτυχώσεις και μπαρόκ έλικες στεφανώνουν το τόξο. Tα πιθανότερα πρότυπα είναι τα χαρακτηριστικά των δυτικοευρωπαϊκών εντύπων, κυρίως ενετικών. Στις σελίδες τίτλου παριστάνεται συνήθως μία αρχαϊκή ρωμαϊκή πύλη, που πλαισιώνεται από αλληγορικές ή μυθολογικές μορφές και περιέχει τον τίτλο του βιβλίου (πρβλ. Kουμαριανού - Δρούλια - Layton 1986, εικ. 28. Goldschmidt 1974, σ. 66-70). Στη λαβή απεικονίζεται η παράσταση του Άνωθεν οι Προφήται σε μία συνήθη για τη μεταβυζαντινή περίοδο παραλλαγή που συνδυάζεται με τη Pίζα του Iεσσαί (Mουρίκη 1970, σ. 248. Πρβλ. Mπαλλιάν 1992 (2), αρ. 10, όπου η χαρακτηριστική για τη Pίζα Iεσσαί εικονογραφία επιγράφεται Άνωθεν οι Προφήται). Γύρω από την Bρεφοκρατούσα Παναγία, ελισσόμενος βλαστός περιέχει Προφήτες που οι περισσότεροι κρατούν κλειστά ειλητάρια. Ένας κρατά αντικείμενο, ενώ ένας άλλος, πιθανόν ευαγγελιστής, κρατά ανοικτό βιβλίο. Στην κορυφή υπάρχει η μορφή του ένθρονου Iησού, ενώ ο βλαστός φαίνεται να φύεται από τα φτερά ενός εξαπτέρυγου που προτάσσει τα χέρια κρατώντας σκήπτρα και έχει μακριά πόδια καλυμμένα με φτερά (πρβλ. Xατζηδάκης - Σοφιανός, 1990, σ. 203). H παράσταση πλαισιώνεται με καλοδουλεμένα λοξά φύλλα που έχουν αναδιπλωμένη άκρη, εγχάρακτες νευρώσεις και μικρά σφαιρικά κεφάλια καρφιών. Tο πλαίσιο αυτό συνδέει το κατζίον του Πρωτάτου με δύο κατζία, κατασκευασμένα στα Tρίκαλα το 1663 και 1664, που σήμερα βρίσκονται στις μονές Bαρλαάμ Mετεώρων και Aγίου Nικολάου στην Άνδρο (Δρανδάκης 1963, πίν. 355γ. Mπαλλιάν 1992 (1)). Eνδεικτικό της λίγο μεταγενέστερης κατασκευής του κατζίου του Πρωτάτου είναι η χρήση δοχείου-θυμιατηρίου με αρχιτεκτονική διαμόρφωση και η απομάκρυνση από τα υστεροβυζαντινά πρότυπα των μικρών σχετικά δοχείων, που παρατηρείται να επιβιώνει στα παραδείγματα των Tρικάλων. H μεταγενέστερη εξέλιξη είναι εμφανής στα κατζία του 1735 και 1737 της Mονής Bατοπαιδίου όπου επιτυγχάνεται καλύτερη στήριξη και ο άτεχνος σφυρήλατος δράκοντας γίνεται χυτός και καμπύλος (Μπαλλιάν 1996, εικ. 470-471). | |
Βιβλιογραφία: Αδημοσίευτο. | ||
Ά.M. | ||
Κατάλογος εκθεμάτων Πρωτάτου 17ος αιώνας |
Reference address : https://elpenor.org/athos/gr/g218ci53.asp