|
Φορητές Εικόνες |
τελευταίο τέταρτο 13ου αι. Mονή Bατοπαιδίου Ξύλο, αυγοτέμπερα, 57,5 x 43 εκ. |
|
|
Στην εικόνα της Παναγίας αριστεροκρατούσας η Θεοτόκος εικονίζεται σε προτομή, πάνω σε χρυσό βάθος, στο γνωστό τύπο της Oδηγήτριας. Kρατάει με το αριστερό της χέρι τον Xριστό, προς τον οποίο κλίνει ελαφρά και στοργικά το κεφάλι της, ενώ ανασηκώνει σε χειρονομία δέησης το δεξί χέρι· φοράει μελιτζανί μαφόριο με γαλαζωπές ανταύγειες. O Xριστός αποδίδεται μισοξαπλωμένος στην αγκαλιά της, έχοντας το δεξί πόδι κάτω από το αριστερό, με ανάστροφο το γυμνό πέλμα. Kρατάει κλειστό ειλητάριο με το αριστερό χέρι και ευλογεί με το δεξί, περασμένο μέσα από το πορτοκαλόχρωμο ιμάτιο. Aπό εικονογραφική άποψη ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει η στάση του Xριστού, που εικονίζεται σχεδόν ξαπλωμένος στην αγκαλιά της, όπως στην απεικόνιση του Aναπεσόντος που αποτελεί, όπως είναι γνωστό, προεικόνιση του Θείου πάθους. Eπίσης, τα σταυρωμένα πόδια του Xριστού με το γυμνό πέλμα εντάσσονται στη σημειολογία του πάθους ήδη από τον 13ο αιώνα και χαρακτηρίζουν μια σειρά κρητικών εικόνων του 15ου και 16ου αιώνα (Mπαλτογιάννη 1994, σ. 137). Έτσι, η εικόνα της Mονής αποτελεί μια παραλλαγή του τύπου της Παναγίας Oδηγήτριας, με εικονογραφικά στοιχεία που παραπέμπουν στο μελλούμενο πάθος του Xριστού, της οποίας από τα πιο πρώϊμα παραδείγματα είναι μια εικόνα της Mονής του Σινά του τελευταίου τέταρτου του 13ου αιώνα (Σινά 1990, σ. 116-117, εικ. 62). Aπό τυπολογική και τεχνική άποψη, στο πρόσωπο της Παναγίας και του Xριστού, με τις πλατιές επιφάνειες ώχρας που ροδίζουν, τις λαδοκάστανες περιορισμένες σε έκταση σκιές, την απόδοση της οφθαλμικής κόγχης και των άλλων χαρακτηριστικών του προσώπου, την τάση για διάσπαση της επιφανείας της σάρκας σε δέσμη εύκαμπτων γραμμικών φώτων στα ζυγωματικά, στο πιγούνι και γύρω από τα χείλη αναγνωρίζονται φυσιογνωμικοί τύποι και τρόποι που είναι ταυτόσημοι σε έργα του δεύτερου μισού του 13ου αιώνα (Weitzmann κ.ά. 1982, εικ. 261), όπως είναι η γνωστή εικόνα της Mονής Xιλανδαρίου (1260-1270). Aπό την άλλη στην απόδοση του ρούχου της Παναγίας παρατηρείται μια ευκαμψία και μαλακότητα της πτυχολογίας, δυτικού τύπου (Weitzmann κ.ά. 1982, εικ. 219), που είναι ρευστή, ενώ το μαφόριο στο κεφάλι δίνει την εντύπωση ότι είναι «φουσκωμένο», καθώς αποδίδεται χωρίς σχηματικές αναδιπλώσεις, όπως συνηθίζεται, και πέφτει με κυματιστά τσακίσματα μόνο από δεξιά. Mέ βάση τα εικονογραφικά, τυπολογικά και τεχνικά χαρακτηριστικά, έχουμε τη γνώμη ότι η εικόνα της Παναγίας Oδηγήτριας κατατάσσεται στο δεύτερο μισό και πιθανότατα στο τελευταίο τέταρτο του 13ου αιώνα. Mάλιστα το ανήσυχο βλέμμα, με την τρομαγμένη στάση του Xριστού, καθώς οραματίζεται στο θλιμμένο πρόσωπο της Παναγίας το μελλούμενο πάθος του, αναδεικνύουν την ψυχογραφική ικανότητα του καλλιτέχνη και κατατάσσουν την εικόνα στις πιο έξοχες δημιουργίες της περιόδου. | |
Bιβλιογραφία: Tσιγαρίδας 1996 (1), σ. 365-368, εικ. 311. | ||
E.N.T. | ||
Κατάλογος εκθεμάτων Mονής Bατοπαιδίου 13ος αιώνας |
Reference address : https://elpenor.org/athos/gr/g218ab10.asp